Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Hello May...


 
Πρωτομαγιά... και ανέτειλε ένας ζεστός και λαμπερός ήλιος, μετά από πολλές μέρες συννεφιάς, βροχής και υγρασίας. Ανοίγοντας το παράθυρο το πρωί, ένιωσα τόσο όμορφα ανάμεσα στα ανθισμένα λουλούδια και τα αρώματά τους, το έντονο πράσινο χρώμα των φύλλων τους...έμοιαζαν λες και προσπαθούσε το καθένα να γίνει ψηλότερο από το άλλο για να το προσέξω, να το θαυμάσω, να το διαλέξω για πρωταγωνιστή του σημερινού "έργου".
 
Ένα στεφάνι ξεχωριστό.
 
 
Προσπέρασα καλημερίζοντας τις τριανταφυλλιές, αντιστάθηκα στα ζωηρόχρωμα γεράνια, δεν υπέκυψα στον φιδίσιο κισσό, ούτε στο άρωμα της γαριφαλιάς. Πήγα στο καταπράσινο πιξάρι με τα ντελικάτα στρογγυλά φύλλα του, κόβοντας μερικά κλωναράκια (έτσι κι αλλιώς ήθελε κλάδεμα) για να φτιάξω με αυτά το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.
Από πάνω του κρέμονταν λευκοί ανθοί από ένα άλλο θαμνώδες φυτό που μοιάζει με baby breath και αμέσως έγινε η επιλογή του φετινού στεφανιού.
Άσπρο-Πράσινο.
Λίγο από δαντέλα, κάτι γαλάζιο και μια μικρή πινελιά της ζωής που αρχίζει...
 
 
...ένα μικρό χρυσό κλειδί, όπως αυτό που πατήσαμε νιόπαντροι πρίν μπούμε στο κατώφλι του σπιτιού που ανοίγαμε, τότε, πρίν 21 χρόνια...
 
Η επέτειος.
Πρώτη του Μάη έγινε ο γάμος μου, απλός, λιτός με λευκό & πράσινο και μια σταγόνα γαλάζιο για το "μάτι", όπως είπε η μαμά.
Και αφού έχω επέτειο σήμερα, το στεφάνι το έφτιαξα σαν νυφούλα, ξεχωριστό απλό, όπως αρμόζει η σημερινή ημέρα.
 
 (Το πιξάρι με τα μικρά φυλλαράκια στο κάτω μέρος της φωτογραφίας και από πάνω τα λεπτεπίλεπτα άνθη ενός άλλου θάμνου, που δεν θυμάμαι το όνομά του).
 
Τώρα καμαρώνει στο μπαλκόνι μου, στον ρομαντικό κήπο μου όπως τον αποκαλώ εγώ, παρέα με τα υπόλοιπα λουλούδια, εκτελώντας το χρέος της μέρας μα και της δικής μου ανάμνησης.
 
 
Το δώρο.
 
Παραμονές του γάμου μου, στη δουλειά είχα ζωγραφίσει εντελώς αυθόρμητα με ένα μαρκαδοράκι ένα ζευγάρι. Ένα αγόρι που στο ένα χέρι κρατά το Σ και στο άλλο χέρι τα στέφανα και ένα κορίτσι να κρατά λουλούδια, ενώ το καρεκλάκι που κάθετε έχει το σχήμα του γράμματος Ε.
Τα γράμματα είναι τα αρχικά του ονόματός μας.
 
 
Ήρθε ο καιρός λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια, να στολίσω την ζωγραφιά στην κρεβατοκάμαρά μου, με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Είχα βρεί την κορνίζα στο ΙΚΕΑ και μου άρεσε το καινό που δημιουργεί ανάμεσα στο τζάμι και στη θέση της εικόνας, όπως επίσης και το λευκό της χρώμα. Εγώ βέβαια έξυσα με λεπτό γυαλόχαρτο την κορνίζα για να μοιάζει και να ταιριάζει με τα έπιπλα του δωματίου μου. Με τις αυτοκόλλητες ταινίες έφτιαξα και κόλλησα σημαιάκια πάνω σε ένα λεπτό γαλάζιο σχοινάκι και έγραψα πάνω στις σημαιούλες την ημερομηνία του γάμου μας. Αφού κόλλησα τις δύο άκρες πίσω από το πασπαρτού με σελοτέιπ για να σταθεροποιηθεί η γιρλάντα με τα σημαιάκια, έριξα μέσα λίγο από το ρύζι και μερικά κουφέτα, που άκουσον-άκουσον είχα φυλάξει από το "κρεβάτι"...πρίν 21 χρόνια!!
Ναι μη γελάτε, ακόμα αντέχουν...
 
 
 Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε πάρα πολύ. Ήταν απολαυστική η διακόσμηση αυτή και είναι από τις λίγες φορές που φτιάχνω κάτι και το χρησιμοποιώ για μένα.
 
 
...και για του λόγου το αληθές, βλέπετε και το σκεπαστό βάζο με το ρύζι και τα κουφέτα, όπως το είχα βαλμένο από τότε, μαζί με λίγα από τα λευκά ανθάκια που στόλιζαν τα μαλλιά μου... έχουν γίνει πια καφέ... 
Κρέμασα το καδράκι μου πάνω από τη συρταριέρα και νομίζω πως τώρα ολοκληρώθηκε και η διακόσμηση αυτής της γωνιάς.
 
Ο Μάης θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
 
Να έχετε καλό μήνα, χαρούμενο χρωματιστό και φωτεινό.
Να περνάτε υπέροχα με ότι κι αν κάνετε.
 
 
Την καλησπέρα μου.
 
           Ε.Κ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου