Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Για την ημέρα του πατέρα ( d.i.y.)



Πρίν λίγους μήνες γυρνώντας από την νότια Γαλλία μέσω Βαρκελώνης, ανακάλυψα στο αεροδρόμιο ένα μικρό μαγαζάκι που είχε οικολογικά προϊόντα. Είχε τα πάντα, από ρούχα και αξεσουάρ για άντρες και γυναίκες. είδη κουζίνας, κήπου, γραφείου και εδώ, στο τελευταίο, είχε ενδιαφέρον. Υπήρχαν από είδη ζωγραφικής μολύβια, ξυλομπογιές, χαρτιά μονόχρωμα, χρωματιστά , με σχέδια... και φυσικά ευχετήριες κάρτες. Έχω μιά μανία με τις κάρτες... Όπου κι αν πάω αγοράζω κάρτες πρωτότυπες, με ενδιαφέρον, για να τις χαρίσω συνοδευόμενες με δωράκι ή και μόνες τους σαν έκπληξη.
Κοιτάζοντας λοιπόν τις κάρτες στον πάγκο του μαγαζιού, έπεσε το μάτι μου σε μιά περίεργη κάρτα μέσα σε σελοφάν, που έγραφε: "χαράξτε το μόνοι σας".Την πήρα στα χέρια μου και από τη στιγμή που κατάλαβα πως πρόκειται για ξύλινη κάρτα με την μία της μόνο πλευρά τυπωμένη για να γράψω το μήνυμα που θέλω, ενώ η άλλη πλευρά της ήταν καινή για να... την χαράξω ( η αλήθεια είναι, πως εκείνη την ώρα δεν φαντάστηκα να τη χαράζω, αλλά μάλλον να τη ζωγραφίσω) αυτό ήταν!! Πήγα στο ταμείο, έδωσα 6 ευρώ και την έφερα μαζί μου...
...και περίμενα την στιγμή που θα είχα έμπνευση...λόγο & αιτία.
Η αιτία: Η γιορτή του πατέρα.
Ο λόγος (για την ξύλινη κάρτα): Ήταν ξυλουργός, άρα ξέρει...
Η έμπνευση: Τι είναι για μένα ο πατέρας μου; Ο Φάρος μου...!!



Βρήκα μια εικόνα ενός φάρου σε ένα περιοδικό και το σχεδίασα αρχικά με μολύβι (από το μουσείο του DALI στη Βαρκελώνη παρακαλώ), πάνω στο κόντρα πλακέ και στη συνέχεια χάραξα με ένα καρφί τις γραμμές, όσο καλύτερα μπορούσα γιατί τελικά δεν ήταν εύκολο, καθώς είναι τόσο λεία η επιφάνεια του ξύλου, που γλιστρούσε το καρφί συνεχώς και ξέφευγε από την γραμμή του μολυβιού.


Όταν τέλειωσα με τη χαρακτική, ήρθαν τα δύσκολα.
Πως χρωματίζουν αυτό το πράγμα?
Πάντως έτσι στο φυσικό χρώμα του δεν θα το άφηνα γιατί φαινόταν χάλια. Τότε μου ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιήσω τα μελάνια, όπως έκανα με τις χαρτονένιες κάρτες, κάτι σαν παλαίωση, στα ανάγλυφα σημεία. 
Ρίσκαρα, αλλά...το αποτέλεσμα με ικανοποίησε τόσο πολύ...



Περιττό να αναφέρω την συγκίνηση του πατέρα μου όταν την πήρε στα χέρια του...  
Τον έχω συνηθίσει με χειροτεχνίες, αλλά όχι με κάτι παρόμοιο.
Σημασία πάντως έχει το μήνυμα και αυτό είναι, πως για μένα ήταν, είναι και θα είναι ο φάρος μου, που με το φως του πάντα με έσωζε από τις κακοτοπιές.
Αυτό έχει σημασία!!
Σε λατρεύω πατερούλη μου...

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ



Και σε όλους τους μπαμπάδες εκεί έξω...
Χρόνια πολλά !!


  Καληνύχτα και καλή εβδομάδα να έχουμε.
                        
  Ε.Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου