Λίγο πριν λύσω το σχοινάκι...
Δεν με ξεγελάνε πια τα σύννεφα στον ουρανό, ούτε οι μικρές σταγόνες βροχής που ακόμα πέφτουν έξω από το παράθυρό μου. Η άνοιξη είναι εδώ επίσημα πια, την νιώθω, την μυρίζω, την βλέπω, την αισθάνομαι. Ίσως, να θέλει να παίξει κρυφτό για ακόμα λίγο, όμως τα όρια έχουν στενέψει κι όπου κι αν γυρίσω το βλέμμα μου, αντικρίζω μικρά "ηφαίστεια" έτοιμα να εκραγούν.
Ο Μάρτης δεν με αφήνει να βγω έξω για να χαρώ τα μικρά ολάνθιστα παρτέρια, ούτε καν τις γλαστρούλες στην βεράντα που σηκώνουν το δικό τους φορτίο παραγεμισμένες με βολβούς μοσχομυριστούς...ακόμα κρυώνω... (κάτι όμως μου λέει, πως έχει δίκιο...).
Πως να βγω, αν πρώτα δεν φέρω την άνοιξη στην ψυχή μου;
Πως να βγω, αν δεν προετοιμάσω τον χώρο που ζω;
Θα μπορούσα γυρνώντας από την χαρά που υπάρχει εκεί έξω να μπω σε ένα σπίτι που θυμίζει ακόμα χειμώνα; Όχι!
"Αλλά κάτεχε οτι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο"
(Οδ. Ελύτης)
...Έλυσα το σχοινάκι που συγκρατούσε το ρολό χαρτιού τυλιγμένο και γέμισαν τα μάτια μου χρώματα!!!
Το ροζ της άνοιξης, το τιρκουάζ του καλοκαιριού, το χρυσό του ήλιου σε ένα ανάμεικτο μπουκέτο λουλουδιών του αγρού και του βυθού της θάλασσας!!
Το μήνυμά του απλό, αλλά ταυτόχρονα πολύπλευρο όπως κι αν το δεις, όσο κι αν θες να το ερμηνεύσεις, αυτό στέκεται εκεί ψηλά και περιμένει τα δικά σου μάτια να δώσουν το δικό τους νόημα. Αυτή, είναι η αξία του κάθε έργου. Είτε είσαι καλλιτέχνης και γνωρίζεις είτε όχι, υπάρχουν έργα που όταν τα αντικρίσεις σε αγγίζουν, γιατί έρχονται την κατάλληλη στιγμή στην ζωή σου και το μόνο που θες είναι να τα πάρεις μαζί σου για να θυμάσαι την στιγμή και το συναίσθημα!!
Αυτό ακριβώς ένιωσα όταν είδα το έργο της Δήμητρας στο etsy και από την στιγμή που ήρθε στο σπίτι μου με πλημμυρίζει χαρά.
"Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν"
(Degas)
Είχα επιλέξει τον χώρο και το σημείο που θα έβαζα τον πίνακα, ένα χώρο γεμάτο φως που θα έκανε τα χρώματά του να μη χάσουν τίποτα απ' την φρεσκάδα τους.
Το πήγα να του βάλουν κορνίζα και μετά από λίγη ώρα είχα καταλήξει για το πλαίσιο και τα χρώματα.
Διάλεξα τριπλό πασπαρτού, μαύρο-χρυσό-μαύρο εναλλάξ, με το τελευταίο να είναι φαρδύτερο, ώστε να δώσει έμφαση στο θέμα του έργου. (Το χρυσό πασπαρτού είναι στον ίδιο τόνο των χρυσαφί φύλλων του έργου).
Ενώ η κορνίζα είναι ξύλινη σε ματ χρυσό με σκιάσεις.
Το πήγα να του βάλουν κορνίζα και μετά από λίγη ώρα είχα καταλήξει για το πλαίσιο και τα χρώματα.
Διάλεξα τριπλό πασπαρτού, μαύρο-χρυσό-μαύρο εναλλάξ, με το τελευταίο να είναι φαρδύτερο, ώστε να δώσει έμφαση στο θέμα του έργου. (Το χρυσό πασπαρτού είναι στον ίδιο τόνο των χρυσαφί φύλλων του έργου).
Ενώ η κορνίζα είναι ξύλινη σε ματ χρυσό με σκιάσεις.
Το πασπαρτού με την κορνίζα, βοηθάει το σύνολο του πίνακα να μην δείχνει επίπεδο και να "ξεκολλάει" από τον τοίχο.
Μετά από μιάμιση εβδομάδα αναμονή, είχα τον πίνακα έτοιμο στο σπίτι μου.
Δεν έχασα χρόνο και τον κρέμασα εκεί που αρχικά είχα σκεφτεί και είχα δίκιο!!
Γέμισε τον χώρο με την παρουσία του και την ομορφιά του!!
Όσο για το "μήνυμα"...χαμογελώ ακόμα και προσπαθώ να μη ξεχνάω να το ανταποδίδω...σε εσένα, στην ζωή, στη μέρα, στους ανθρώπους που αγαπώ, σε εμένα...
Με αυτή την πρώτη νότα χαράς, δεν ήταν δύσκολο να πάρω φόρα για λίγη ανοιξιάτικη διακόσμηση, κυρίως με λουλούδια και γλαστράκια.
Τα πρώτα Πασχαλινά διακοσμητικά πήραν θέση στην περιστρεφόμενη μικρή βιβλιοθήκη κι είναι αυτοί οι χαριτωμένοι λευκοί κούνελοι. Οι μικροί της παρέας, απολαμβάνουν την θέα στα ραφάκια του ξύλινου σπιτιού που πρίν ήταν κρεμασμένο στην θέση του πίνακα.
Ενώ μέσα στην κουκουβάγια-κασπώ, έβαλα τους ανθισμένους διπλούς νάρκισσους, από τους πολλούς που ανθίζουν στην βεράντα.
Στο περβάζι του παραθύρου, μικρά γλαστράκια με κισσούς και στην εξωτερική πλευρά φαίνονται τα μικρά παχύφυτα. Από το ρομαν κρέμονται δύο φαναράκια για ρεσώ, το ένα σε σχήμα κουκουβάγιας και το άλλο σε σχήμα καρδιάς.
Ένας ξύλινος δίσκος επάνω στο τραπέζι, φιλοξενεί γλαστράκια με νάρκισσους αλλά και κάποια από τα χρωματιστά μολύβια και πινέλα μου (με λίγη φαντασία κι αυτά λουλούδια είναι... εγώ τα βλέπω...).
Σε λίγες μέρες, όσο πλησιάζει το Πάσχα δηλαδή, θα προστεθούν φωλιές με αβγά και έτσι οι γυάλινες καμπάνες δεν θα είναι άδειες.
Σε αυτόν, θα βλέπω πάντα την άνοιξη και το καλοκαίρι που χρειάζεται όχι το σώμα μα η ψυχή!!!
Τώρα μπορώ να βγω για μια μικρή βόλτα κι ας βρέχει...
Οι όμορφες και ηλιόλουστες μέρες, είναι μέσα στο σπίτι και γυρνώντας, θα συνεχίσω να ονειρεύομαι...
Hello gorgeous όπου κι αν είστε, ότι κι αν κάνετε!!
Καλημέρα
Ε.Κ.